Paulina Pfeiffer – szwedzka sopranistka, studiowała u wybitnej sopranistki dramatycznej Katariny Dalayman. Ukończyła studia w University College of Opera w Sztokholmie w grudniu 2008 r. Ukończyła także Kulturama / śpiew klasyczny i Operastudio 67. Debiutowała operowo w 2006 r. Jako Margaretha w Mefistofeles Boito w Södra Teatern w Sztokholmie.
W sezonie 2010/11 zadebiutowała w Operze Królewskiej w Sztokholmie śpiewając Mimi w La Boheme i Adalgisa w Normie, którą śpiewała również w Théâtre du Châtelet 2009/10.
W grudniu 2011 r. Paulina miała zaszczyt śpiewać na ceremonii wręczenia Nagrody Nobla w Sztokholmie.
Paulina wróciła w następnym sezonie 2011/12 do Królewskiej Opery w Sztokholmie, śpiewając Mimi w La Boheme, a także po raz pierwszy Judith w Bluebeard’s Castle.
Pojawiła się również w produkcji Malmö Opera „Sopraner” (Sopranos), koncertując po południowej Szwecji.
W 2012 roku zaśpiewała swoją pierwszą Santuzzę w Cavalleria Rusticana w Ystad Teater i swoją pierwszą Amelię w Un ballo w mascherze w Folkoperan w Sztokholmie.
Wróciła do Royal Opera w Sztokholmie w styczniu 2013 roku, aby zaśpiewać Mimi w La Boheme pod batutą Lawrence’a Renesa.
W sezonie 2013/14 zaśpiewała Judith w „Zamku Bluebeard” w Bogocie, Sifare w koncertowej wersji „Mitridate, Re di ponto” Mozarta w Sztokholmie, Marie Kroyer w produkcji Ystadoperana o szwedzkim kompozytorze Hugo Alfvénie i powróciła do Théâtre du Châtelet na nową produkcję „Kwitnącego drzewa” Johna Adama.
Seasons 2015/17 zaangażował Adalgisę w Royal Palace w Sztokholmie, sopranistkę w „Amadeus” na Spira, Cecilio w „Lucio Silla” wraz z ReBaroque Orchestra w Pałacu Królewskim w Sztokholmie, Mimi w „La Boheme” G. Pucciniego w Opera Królewska, pani Naidoo w „Satyagraha” P. Glassa w Folkoperan i Carmen w „Carmen” G. Bizeta. Recitale z „Wesendonck lieder” R. Wagnera i „Sanger vid havet” G. Nystroem.
Sezon 2017/18 obejmie rolę tytułową w „Carmen” Bizeta, solistę sopranowego w „Messa di Requiem” Verdiego, „Requiem” Fauré, „Petite Messe Solennelle” Rossiniego i koncerty świąteczne w Kungliga Operan w Sztokholmie w grudniu.
Artystka otrzymała szereg stypendiów i nagród. W 207 r. nagrodę Jenny Lind, z wyróżnieniem za „ciepły i bogaty głos, szczere promieniowanie i oczywiste i inspirujące tworzenie muzyki”. Po nagraniu Jenny Lind odbyła się letnia trasa koncertowa w Szwecji i Stanach Zjednoczonych. Otrzymała także nagrodę Bernadotte Art Award. ; w 2008 r. otrzymała stypendium Fundacji Barbro Salén, a w 2010 r., stypendium Birgit Nilsson. Inne stypendia, które otrzymała, to Stypendium Bayreuth od Szwedzkiego Towarzystwa Wagnera, Stypendium Confidencen z Fundacji Anders Wall, Stypendium Muzyczne Alice Babs od Lion’s, Stypendium Gillis Bratt z Konstnärsringen, Stypendium Galöstiftelsen na studia za granicą.

Marika Schönberg – szwedzka sopranistka, jest wykształcona w Royal College of Music oraz w Opera College w Sztokholmie. Otrzymała wiele stypendiów i nagród; wśród nich stypendium Jenny Lind i pierwsza nagroda w konkursie Ljunggrenska dla młodych muzyków. Zadebiutowała jako Barbarina na weselu Figara w Operze Królewskiej.
Regularnie występuje w Deutsche Oper w Berlinie, Oper Leipzig, Théâtre du Capitole w Tuluzie, Gothenburg Opera i Drottningholm Palace Theatre. Wiodących role śpiewanych sopranem to Pamina w Magicznym flecie, hrabina na weselu Figara, Donna Anna w Don Giovanni, Vitellia w Tytus łagodności, Mimi w La Boheme, Antonia w łagodności Titu, Mimi w La Boheme, Antonia w przygodzie Titu, Mimi w La Boheme, Antonia w przygodzie Hoffmanna , Michaël w Carmen, Chrysothemis w Elektrze, Tania na premierze Philippe’a Hersantsa Der Schwarze Mönch, Jenny Smith w Kurt Weills Powstanie i upadek miasta Mahagonny, Irene w Rienzi, Freya w Złocie Renu, Tatyana w Eugen Onegin i tytułowa rola w Jenufa. Anne Turelove w „Rucklarens väg”, „Pierwsza dama w magicznym flecie”, Mariana w Das Liebesverbot, Freja w „Złocie Renu”, Gerhilde w Valkyrian, Marguerite w Faust i Nedda w Pajazzo.
Śpiewała Agathe w Friskytten podczas koncertów pod dyrekcją Andreasa Schüllera, Mariany w Das Liebesverbot Wagnera z Münchnerem Rundfunkorchester i Ulfa Schirmera i Gerhilde w koncertowych wykonaniach trzeciego aktu Valkyriana ze Szwedzką Orkiestrą Symfoniczną Radia pod kierunkiem Daniela Hardinga.
W kontekście koncertowym Marika Schönberg występowała z Gewandhaus Orchester, Orkiestrą Filharmonii Gdańskiej, Orchestre des Mitteldeutschen Rundfunks, Zürcher Chamber Orchestra, Royal Philharmonic Orchestra, Helsingborg Symphony Orchestra, Gävle Symphony Orchestra i Turku Symphony Orchestra. Jej repertuar jest szeroki i obejmuje muzykę od baroku po współczesność. Zaśpiewała IV Symfonię Sjostakovita z DalaSinfoniettanem i Ragnarem Söderlindsem Nordic Requiem z Broadcasting Orchestra w Oslo.
Marika Schönberg współpracowała z takimi reżyserami jak Peter Konwitschny i Dietrich Hilsdorf oraz dyrygenci tacy jak Sir Andrew Davies, Axel Kober, Ulf Schirmer, Marc Albrecht, Pinchas Steinberg, Christophe Rousset, Antony Bramall, Mario Venzago, Frédric Chaslin i John Axelrood.

Viktor Kuznetsov – Urodził się w 1963 roku w Taganrodze w rodzinie muzyków. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w czwartym roku życia u swojego ojca, wybitnego pedagoga Michala Kuzniecowa. W 1981 roku rozpoczął studia solistyczne w klasie profesora B. Kotorowicza w Konserwatorium Kijowskim. W 1986 roku został laureatem Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Polsce, a w 1987 roku – laureatem Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. N. Paganiniego w Genui (Włochy). Od 1991 roku artysta mieszka i pracuje we Wrocławiu. W latach 2003/04 był pomysłodawcą i organizatorem Międzynarodowego Festiwalu im. N.Paganiniego oraz Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego „Młody Wirtuoz”. Jest założycielem i Dyrektorem Artystycznym Wrocławskiego Zespołu Solistów Ricordanza oraz Wrocławskiej Orkiestry Festiwalowej. Nagrał z tymi zespołami wiele płyt CD, w tym na zamówienie Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans w 2002r. ( rekonstrukcja koncertu N. Paganiniego we Wrocławiu z 1829 roku). Na zamówienie Towarzystwa Muzycznego im. J. Zaidlera powstała płyta CD pt. „Musica Sacromontana”, która otrzymała w 2008 roku prestiżową nagrodę muzyczną „FRYDERYK”. Artysta stale koncertuje w Polsce i za granicą: w Niemczech, Norwegii, Francji, Hiszpanii, Belgii, Luksemburgu, Szwajcarii. Jego „perfekcyjny i natchniony styl gry został doceniony przez najbardziej wymagającą publiczność”(Tagesspiegel). Artysta od czasu swojego debiutu w 2004 roku w Filharmonii Berlińskiej regularnie występuje jako solista na tej prestiżowej scenie muzycznej. Wiktor Kuzniecow od 1991 roku prowadzi klasę skrzypiec w Akademii Muzycznej im. K.Lipińskiego we Wrocławiu. Od 2002 roku pełni funkcję wiceprezesa Wrocławskiego Towarzystwa Koncertowego. Od 2013 roku jest Prezesem Fundacji ESKM (Europejska Śieć Kultury Młodych), której głównym zadaniem jest promocja młodych utalentowanych artystów.

Wrocławski Zespół Solistów „Ricordanza” powstał we Wrocławiu w roku 2000. Stworzył go znakomity skrzypek i pedagog Wiktor Kuzniecow. Wykształceni przez niego skrzypkowie, (młodzi, utalentowani, grający na wysokiej klasy instrumentach z XVIII i XIX wieku) byli tego zespołu zaczynem. W swym stylu muzykowania „Ricordanza” godzi w sobie dwa typy gry: grę solo i grę zespołową. Z jednej strony każdy muzyk tej kameralnej orkiestry posiada kompetencje solistyczne i często realizuje partie solowe w wykonywanych na estradzie czy nagrywanych dziełach koncertowych. Z drugiej strony muzycy – nie rezygnując z własnej indywidualności i walorów swej gry – wspólnie tworzą tę wartość, jaką jest specyficzne brzmienie „Ricordanzy” i styl i jej interpretacji. Kształt i wielkość zespołu zmienia się – w zależności od wykonywanych dzieł oraz warunków przestrzennych sali koncertowej. Raz więc „Ricordanza” pojawia się na estradzie jako formacja kilkuosobowa, raz jako mała orkiestra kameralna, a kiedy indziej znów – wykonując dzieła symfoniczne – jako czterdziestoosobowa orkiestra. Zespół jest wykonawcą muzyki włoskiego i niemieckiego baroku (koncertów A. Vivaldiego, T. Albinoniego, A. Corellego, J. S. Bacha), klasycyzmu i romantyzmu, a także dzieł współczesnych oraz muzyki popularnej i jazzu. Cenny element programów „Ricordanzy” stanowią działa nieznane, wydobyte z zapomnienia, a także dzieła po raz pierwszy wykonane. Wśród wykonawców współpracujących z zespołem można wymienić muzyków tej miary co Ida Haendel, Caroline-Haffner-Murat, Natalia-Gutman, Grigori Żyslin, Janusz Olejniczak, Ilia Gringolz, Wiesław Ochman, Leszek Możdżer, Lars Danielsson, Tomasz Strahl, Ilia Grubert. Zespół koncertował w wielu krajach Europy (m. in. w Norwegii, Francji, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemczech), brał udział w wielu festiwalach, pojawiał się w słynnych salach koncertowych. Jako jedyna z polskich orkiestr regularnie występuje w Filharmonii Berlińskiej jako Berlińska Orkiestra Barokowa i Berlińska Orkiestra Festiwalowa. Z nagrań płytowych „Ricordanzy” na szczególną uwagę zasługują: płyta z dziełami Albinoniego i Vivaldiego wydana z okazji 300-lecia Uniwersytetu Wrocławskiego (2002), rekonstrukcja koncertu danego przez Niccolò Paganiniego w roku 1829 w Uniwersytecie Wrocławskim (2003, dyr. Stefan Bevier), płyta z muzyką Józefa Zeidlera (2007, uhonorowana nagrodą „Fryderyk”) oraz wybór słynnych uwertur operetki wiedeńskiej (2007, dyr. Jan Ślęk). Patronem „Ricordanzy” jest Rektor Uniwersytetu Wrocławskiego, a jej zapleczem instytucjonalnym – Wrocławskie Towarzystwo Koncertowe.